Moeiteloos Hulp vragen

Hoe lang duurt het bij jou voordat je hulp gaat vragen? Doe je dat meteen of stel je het uit? Hoe deed je dat vroeger als klein kind?

Als kind was ik er al vroeg bij. Met 9 maanden liep ik en ik stond bekend om mijn leergierigheid. Altijd vragen om het waarom. Een spons zou je kunnen zeggen. Hoe jong ik ook was, ik wist wat ik wilde en dat maakte ik ook wel duidelijk door te zeggen ‘kan zelf’. Met mijn kleine knuisjes trok ik mijn kleren aan. Soms een truitje achterstevoren maar ook wel eens meteen goed. ‘Zie je wel, kan zelf’ moet ik volgens mij gedacht hebben.

Als ik het niet zelf kon, dan vroeg ik gewoon om hulp. Zonder nadenken. Gewoon vragen.

Toen mijn kinderen van dezelfde leeftijd waren, bleken ze precies hetzelfde te doen. ‘Kan zelf’, werd met regelmaat gezegd. Ik vond het prachtig. Iedere dag ontdekten ze meer en meer en helpen was echt niet altijd nodig. Ook zij vroegen wanneer ze hulp nodig hadden of zeiden ‘kan zelf’. Met geduld en liefde, maar vooral met veel bewondering, heb ik hen de wereld zien ontdekken. Ze wilden leren en oefenen. De ene dag vroegen ze daarbij meer hulp dan de andere dag.

Fantastisch toch hoe kinderen dat van nature doen. Ze vragen of om hulp of ze willen iets nieuws eerst zelf uitproberen.

De wijsheid van kinderen.

Wat jammer dat volwassenen dit grotendeels kwijt zijn geraakt. Ze vinden ‘kan ik zelf’ gemakkelijker in te zetten dan dat ze een hulpvraag stellen. Het willen is er wel maar het durven vragen is een obstakel geworden.

Meestal overheerst er angst voor de tegenreactie:

• Kan je dat niet zelf?
• Doe het zelf maar, ik heb het te druk
• Hoezo? Heb je dat niet geleerd?
• Waarom vraag je mij?

Zo’n reactie geeft een rotgevoel en levert een vervelende stressreactie op. Schaamte, schuldgevoel, onzekerheid…En zo blijven vele mensen doorgaan met ‘kan ik zelf’ en onbewust negeren zij hun innerlijke Kindwijsheid ‘ik vraag hulp wanneer het voor mij nodig is’. Ze zijn niet meer bekwaam omdat ze ergens in hun leven hebben besloten ‘ik vraag geen hulp’.

Gelukkig maar dat daar een oplossing voor is. Wat je ooit geleerd hebt, kun je ook weer opnieuw eigen maken.

Hoe? Door onbewust bekwaam te worden

Door de volgende stappen te doorlopen. Kijk eens, welke stappen kunnen ondersteunen zodat jij net als vroeger heel zelfbewust zegt: ‘dit kan ik zelf’ of ‘kun je mij hierbij helpen’?

 

Stap 1: Onbewust Onbekwaam

Je weet niet dat je iets kunt.

 

Stap 2: Bewust Onbekwaam

Na het lezen van deze blog realiseer je je, dat je weer wilt leren hoe je om hulp kunt vragen, maar dan zonder schaamte of bezwaard voelen.

 

Stap 3: Bewust Bekwaam

Je vraagt om hulp maar je doet dat vol concentratie. Welke woorden ga je kiezen, wie kun je vragen, wat ga je zeggen. Je bent continu op je hoede. Het is een lastige fase.

Zet door! Geef niet op! Gooi de handdoek niet in de ring!

Blijf oefenen want als je nu opgeeft dan komt het zinnetje ‘Kan Zelf’ weer veel te veel op de voorgrond.

Oefen eventueel eerst bij mensen die jij goed kent. Zeg ook dat je aan het oefenen bent in het formuleren van de vraag.

Realiseer je dat het gaat om een vraag stellen en iemand nee mag zeggen.

 

Stap 4: Onbewust Bekwaam

Yes! Je doet het! Met gemak vraag je iemand om hulp. Het maakt je niet uit dat de eerste je geen hulp kan bieden, de tweede twijfelt en de derde of vierde doet het heel graag voor je.

Geen schuldgevoel aan jouw kant. Gefeliciteerd, je bent geslaagd.

 

Stap 5: Je mag het nu aan anderen leren

Geweldig toch. Je hebt doorgezet, geleerd, bent gestruikeld en nu mag jij met al je ervaring anderen leren hoe zij hulp kunnen leren vragen.

Heb je nog vragen naar aanleiding van deze blog of merk je dat de tips lastig op te volgen zijn? Neem gerust contact.