‘Als hij maar gelukkig is’, oorspronkelijke titel ‘Women Who Love Too Much’
Vrouwen die te veel in de liefde investeren
ISBN 978 90 263 2135 1
Uitgever: AMBO
Auteur: Robin Norwood
Als een individu in staat is productief lief te hebben, heeft hij zichzelf ook lief; als hij alleen maar anderen lief kan hebben, kan hij eigenlijk helemaal niet liefhebben – Erich Fromm, The Art of Loving-
Er zijn vrouwen die te veel in de liefde investeren en er te veel van verwachten. Vrouwen die de neiging hebben zichzelf op te offeren en weg te cijferen, allemaal in de hoop dat hij maar gelukkig zal zijn.
Een helder geschreven boek dat gaat over relatieverslaafde vrouwen en een aantal vrouwen ongetwijfeld de ogen zal kunnen openen.
Robin Norwood, psychotherapeute, beschrijft casussen vanuit haar praktijk. Ze legt uit wat het is ‘te zeer liefhebben’. Waarom we dit doen, waar we het geleerd hebben en hoe we onze manier van liefhebben wat gezonder kunnen maken.
Als onze jeugdervaringen bijzonder pijnlijk zijn, worden we vaak onbewust ertoe gedreven gedurende ons hele leven vergelijkbare situaties opnieuw te creëren, in een poging ze op die manier de baas te worden. Als we bijvoorbeeld hopeloos veel hielden van een ouder die deze liefde niet beantwoordde, beginnen we vaak als volwassene een relatie met dergelijk iemand, of een hele reeks van zulke relaties, in een poging de oude strijd bemind te worden te winnen.
Alles wat je in het verleden tekort kwam of pijnlijk voor je was, wil je nu in het heden tot een succes maken.
Robin Norwoord geeft aan dat vrouwen die ‘teveel liefhebben’ zich aangetrokken voelen tot mannen die voor hen een herhaling personifiëren van de worsteling die ze met hun ouders gehad hebben, toen ze almaar probeerden goed genoeg, waardevol genoeg en slim genoeg te zijn om de liefde, aandacht en goedkeuring van hen te veroveren.
De ouders konden niet geven wat zij nodig hadden, omdat ze zo hun eigen problemen en beslommeringen hadden.
Heel veel doen zij er aan om als goed over te komen, omdat ze eigenlijk niet geloven dat ze al mooi van zichzelf zijn. Vrouwen die ‘te veel liefhebben’ doen er alles aan zodat hij verandert. Wachten totdat hij verandert komt ze in feite veel beter uit dan hun eigen leven te veranderen. Is er geen man meer waarop de aandacht gericht is dan krijgen ze onthoudingsverschijnselen die vaak gepaard gaan met dezelfde fysieke en emotionele symptomen als het afkicken van drugs: misselijkheid, zweten, heen en weer lopen, geobsedeerd piekeren, slapeloosheid, paniek en angstaanvallen.
In een poging om deze symptomen kwijt te raken, gaan ze terug naar de partner die ze als laatste hadden of zoeken een nieuwe. Misschien had ze niet genoeg liefde aan hem gegeven. Gedachten die op kunnen komen: ‘Hoe kan ik maken dat hij me nog meer liefheeft of nodig heeft’.
Als ik mij opoffer, wil hij dan van me houden?
Het boek gaat over mensen die opgegroeid zijn in een gezin waar alcoholisme en andere soorten van verslaving een bekend verschijnsel was. Robin Norwood noemt hen ‘co-alcoholic’. Het woord co-alcoholic duidt eenvoudigweg iemand aan die een ongezond relatiepatroon en aanzien van anderen heeft ontwikkeld als gevolg van een nauwe betrokkenheid bij iemand met de ziekte die alcoholisme heet.
Of deze laatste persoon nu een ouder, huwelijkspartner, kind, vriend of vriendin geweest is, de relatie met deze persoon brengt bepaalde gevoelens of gedrag teweeg bij een co-alcoholic: een gering gevoel van eigenwaarde; de behoefte voor een ander onontbeerlijk te zijn; een sterke drang anderen te willen veranderen en onder controle te houden; en een bereidheid tot lijden.
Alle liefde, toewijding en energie wordt in de ander gestopt, in de hoop terug te krijgen wat er van de ander nodig is; om terug te krijgen wat je geeft, een voorbeeld is de rolverschuivingen tussen moeder en kind. Alsof het kind de moeder is en de moeder het kind.
Zodra de ander maar zegt ‘ik heb je nodig’ geeft alles in hen daar gehoor aan. Proberen niets voor zichzelf nodig te hebben. Alles voor de ander en denken voor de ander wat goed voor hem/haar is. Hier hard je best voor doen om een gevoel van volmaaktheid te hebben.
Zodra de ander op eigen benen kan staan ontstaat de angst dat niemand hen meer nodig zal hebben en ze gaan op zoek naar een ander waar ze intens en met ‘veel liefde’ voor kunnen zorgen. Terwijl ze zich concentreren op het helen van de pijnlijke wonden uit hun verleden vergeten ze die van zichzelf.
Als hij me maar nodig heeft
De meesten van de relatieverslaafde vrouwen continueren als volwassene de rol die zij in de gezinnen waarin ze opgroeiden op zich namen; en voor velen van hen die te zeer liefhebben, hield hun rol vaak in dat ze hun eigen behoeften ontkenden terwijl ze hun best deden aan die van de andere gezinsleden tegemoet te komen. Misschien werden ze door de omstandigheden gedwongen snel volwassen te worden, en namen zij veel te vroeg verantwoordelijkheden van volwassenen op zich omdat hun moeder of vader fysiek of emotioneel te ziek was om de ouderlijke taken op zich te nemen.
Of misschien was een van beide ouders, dood, of afwezig door echtscheiding, en probeerden ze die te vervangen, door de zorg voor zowel hun broertjes en zusjes als voor de overgebleven ouder op zich te nemen. Zo kwam het dat zij zichzelf niet beschermden; en hun ouders beschermden ze evenmin omdat zij er behoefte aan hadden hen als sterker te zien dan ze waren. En hoewel ze natuurlijk veel te onvolwassen voor die verantwoordelijkheid waren, draaide het er vaak op uit dat zij hen in bescherming namen.
Eigen behoeften
Wanneer het zo toeging, leerden zij veel te jong en maar al te goed om voor iedereen te zorgen, behalve voor zichzelf. Hun eigen behoeften aan liefde, aandacht, koestering en geborgenheid bleven onvervuld, terwijl ze voorgaven dat ze sterker en minder angstig, volwassener en minder afhankelijk waren dan ze zich werkelijk voelden.
Het bezig zijn met de wensen en verlangens van iemand anders in plaats van hun eigen angst, pijn en onvervulde behoeften te erkennen. Ze hadden al zo lang gedaan alsof ze volwassen waren, en ook alsof ze zo weinig te vragen en zo veel te doen hadden dat het nu te laat lijkt om daarin verandering te brengen. Dus helpen ze maar, in de hoop dat hun angst zal verdwijnen en hun beloning liefde zal zijn.
Het zorgen voor de ander gaat veel beter af dan goed te zorgen voor zichzelf.
De weg naar herstel
1: zoek hulp
2: Geef je eigen herstel de hoogst prioriteit
3: zoek een hulpgroep van lotgenoten die je begrijpen
4: ontwikkel je spiritualiteit door dagelijkse oefening
5: stop ermee hem te dirigeren en te controleren
6: leer niet in spelletjes verstrikt te raken
7: zie je eigen problemen en tekortkomingen moedig onder ogen
8: werk aan die dingen in je die verder ontwikkeld moeten worden
9: word op jezelf gericht
10: deel je ervaringen en datgene wat je geleerd hebt met anderen
Deze punten worden per punt uitgebreid in het boek uitgewerkt.
‘Als hij maar gelukkig is’ van Robin Norwood is een aanbeveling voor iedereen die zijn/haar relatie eens onder de loep wil nemen. Het is daarom een boek voor vrouwen én mannen.
Interesse in het boek? Je kunt het hier bestellen.